Het is bijna een jaar geleden dat ik voor het laatst een post gedaan heb hier op Emsterdream. Alleréérst wil ik al mijn lezers, volgers, fans bedanken voor jullie geduld en lieve berichtjes. Niet alleen hier maar ook elders online ben ik heel weinig actief geweest en dat heeft zo zijn redenen. Zoals jullie weten wil ik niet veel over mijn privé leven delen online omdat privé simpel weg privé is en alles wat online staat kan iedereen lezen of bekijken en dat hou ik liever beperkt.
Ik heb dit jaar op het vorige column na eigenlijk niks op deze website geplaatst. Desondanks dat zag ik in de statestieken dat er nog regelmatig gekeken werd op Emsterdream.com en alleen daarom ben ik mijn volgers al ontzettend dankbaar dat jullie de columns graag lezen. Maar ik ben ben bijzonder dankbaar voor jullie support op het column over COPD. De lieve positieve reacties, het delen en vooral het proberen om SBS er bij in te trekken. Ik had niet verwacht dat het column zo positief ontvangen zou worden. Zowel door mijn vaste lezers maar ook in het bijzonder de longpatiënten. Hiervoor ben ik bijzonder dankbaar.
Deze keer gaat mijn column over COPD.
Tot nu toe probeer ik elk jaar met Emsterdream iets te verzinnen om nog even voor de feestdagen een soort kerstgroet te doen.
Nooit gedacht dat ik dit zou doen, maar na 3 jaar Emsterdream en vragen van veel mensen. Gaat dit column ( eindelijk ) over Emsterdream. De plek waar ik opgegroeid ben en waarom ik mijn site Emsterdream heb genoemd. Wanneer er vragen zijn mogen jullie deze natuurlijk in de reacties of via Instagram sturen. Afhankelijk van jullie vragen zal ik er een paar beantwoorden.
Iedereen kent het wel je helpt mensen en zij helpen jou, dit is eigenlijk heel normaal.
Een hele brede titel maar ik kon er niet om heen om ook hier een column over te schrijven.
Ik heb er het afgelopen jaar heel veel vragen over gehad. dat Het moment dat je twijfelt om een tatoeage te nemen. Welke dingen zijn belangrijk om rekenschap mee te houden? Wat kan ik verwachten, doet het pijn of wat is belangrijk na het zetten.Iedereen heeft natuurlijk zijn eigen meningen over tattoages maar graag deel ik mijn ervaringen,tips en onzekerheden voor ik mijn tattoo liet zetten had
Voordat we naar dit column gaan wil ik jullie allemaal nog 1x bedanken voor jullie support op het vorige column. Dankzij jullie steun en dat van mijn vrienden kon ik dit alleen maar mogelijk maken en heb ik veel geleerd. Echt naar iedereen hartelijk bedankt voor jullie hulp en support.
De afgelopen weken heb ik veel contact gehad met een vriend van me die door het zelfde heen gaat met zijn familie als mij.
Vandaag ( 20 juni ) staat mijn eerste column respect op sociaal media precies een jaar online en dat betekend natuurlijk dat Emsterdream.nl dus ook alweer 1 jaar online staat. En natuurlijk voor mijn aller eerste volgers weten dat mijn website nu wel 1 jaar online staat maar de naam al langer bestaat door mijn werk op blogspot.
Deze keer gaat mijn column over afval.
In dit column schrijf ik over de feiten van roken en de vooroordelen van mensen die anderen bestempelen.
Deze week wil ik het over onzekerheid hebben op meerdere vlakken.
Deze week gaat het collumn over chronisch ziek en mensen met lichamelijke aandoeningen wat je bij deze mensen niet aan de buitenkant ziet.
Twee weken terug kreeg ik een berichtje van iemand die het moeilijk heeft en het eigenlijk niet meer ziet zitten om door te gaan.
Spelen met gevoelens van anderen.
Ik krijg heel vaak berichtjes van lezers over pesten vanwegen uiterlijk.
Een tijdje geleden kreeg ik van een lezer een berichtje omdat ze gepest werd online en op school omdat ze niet goed Nederlands kan schrijven.
Dit keer gaat mijn column over respect.
Deze keer is het collumn voor mij behoorlijk persoonlijk om dat een groot deel over mezelf gaat.
Deze week is de collumn iets anders dan jullie waarschijnlijk van mij gewend zijn.
Deze keer wil ik het hebben over iets wat iedereen denk ik iedereen wel kent acne ( ook wel jeugdpuisjes genoemd )
Voor de mensen die me kennen weten dat ik dol ben op dieren. Ik ben er mee opgegroeid en toen ik klein was wou ik dierenarts worden. Dat is alleen heel anders gelopen toen ik er achter kwam je ook dieren in moet laten slapen in dat beroep. Tuurlijk zitten er ook hele mooie kanten aan want je helpt ook heel veel dieren. Maar ik zelf zou het niet kunnen en vooral het verdriet van anderen trekt mij enorm aan zeker in zulke situaties daar naast zou ik geen dieren kunnen inslapen ( echt enorm veel respect naar alle dierenartsen).
Met m'n eerste Column val ik eigenlijk meteen met de deur in huis namelijk respect en sociale media.
